Informacje zawarte na stronie mają charakter poglądowy. W celu zapoznania się ze szczegółami zalecamy kontakt z oddziałami PFRON właściwymi dla miejsca zamieszkania. Dla osób zamieszkałych w Słupsku jest to Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej przy ulicy Słonecznej 15D natomiast dla osób zamieszkałych w Powiecie Słupskim – Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie Słupsku przy ulicy Sienkiewicza 20.
I. TURNUSY REHABILITACYJNE
Dla osób z niepełnosprawnością bardzo ważna jest możliwość korzystania z każdej formy rehabilitacji, w tym leczenia uzdrowiskowego.
Wiele osób myli turnusy rehabilitacyjne z leczeniem uzdrowiskowym w sanatorium. Na czym polega różnica?
Pobyt w sanatorium jest jednym ze świadczeń finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Pacjent, który chciałby skorzystać z leczenia uzdrowiskowego w sanatorium, składa odpowiedni wniosek w oddziale NFZ, a następnie czeka (obecnie ok. 2 lata) na przydzielenie leczenia sanatoryjnego. O miejscu pobytu i terminie wyjazdu oraz zasadności samego leczenia uzdrowiskowego decydują lekarze NFZ. Pacjent ponosi także częściową odpłatność za pobyt w sanatorium. Jedynie dzieci do 6. roku życia mogą jechać do sanatorium z opiekunem, dorosłe osoby już nie.
Natomiast turnusy rehabilitacyjne są zorganizowaną formą aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie turnusów rehabilitacyjnych (Dz. U. Nr 230 poz. 1694) z tej formy rehabilitacji mogą korzystać wszystkie osoby z niepełnosprawnością, tj. takie, które posiadają ważne jedno z niżej wymienionych orzeczeń:
· o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (znacznego, umiarkowanego, lekkiego),
· o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów,
· o niepełnosprawności, wydane przed ukończeniem 16. roku życia,
· o grupie inwalidzkiej.
Rodzaje turnusów rehabilitacyjnych
Celem uczestnictwa w turnusie jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników. Program turnusu jest adresowany do określonej grupy uczestników:
· z dysfunkcją narządu ruchu, z wyłączeniem osób poruszających się na wózkach inwalidzkich,
· z dysfunkcją narządu ruchu, poruszających się na wózkach inwalidzkich,
· z dysfunkcją narządu słuchu,
· z dysfunkcją narządu wzroku,
· z upośledzeniem umysłowym,
· z chorobą psychiczną,
· z epilepsją,
· ze schorzeniami układu krążenia,
· z innymi dysfunkcjami lub schorzeniami, niewymienionymi w żadnym z powyższych punktów.
Turnusy trwają zwykle 14 dni. Uczestnictwo w turnusie jest odpłatne, cena zależy od wielu czynników, takich jak: termin, położenie ośrodka, program itp. Ceny są bardzo zróżnicowane - od kilkuset do nawet trzech tysięcy złotych. Aby umożliwić osobom z niepełnosprawnością oraz ich opiekunom skorzystanie z tej formy rehabilitacji i odpoczynku, PFRON dofinansowuje udział w turnusie rehabilitacyjnym.
Źródło: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/204658
II. LIKWIDACJA BARIER W KOMUNIKOWANIU SIĘ I TECHNICZNYCH
Osoby z niepełnosprawnością mogą ubiegać się o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do zakupu
sprzętu, który pozwoli na likwidację barier w komunikowaniu się i technicznych.
Przez bariery techniczne należy rozumieć bariery utrudniające lub uniemożliwiające osobie z niepełnosprawnością funkcjonowanie społeczne. Likwidacja tej bariery powinna powodować sprawniejsze działanie takiej osoby w społeczeństwie i umożliwić jej funkcjonowanie w życiu codziennym tj. sprawniejsze i bardziej swobodne porozumiewanie się oraz przekazywanie informacji.
Zakup sprzętu musi być uzasadniony potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności i umożliwić lub w znacznym stopniu ułatwić osobie z niepełnosprawnością wykonywanie podstawowych, codziennych czynności lub kontakty z otoczeniem.
Źródło: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/204631
III. LIKWIDACJA BARIER ARCHITEKTONICZNYCH
Osoby z niepełnosprawnością napotykają rozmaite bariery architektoniczne. Często są one w ich najbliższym otoczeniu - w mieszkaniach są progi, za wąskie drzwi, w łazience jest wanna zamiast prysznica, brak jest odpowiedniego dojazdu do toalety i umywalki. Z domu zaś nie można wyjechać, bo nie ma podjazdu. Nierzadko lista przeszkód jest długa, a brak pieniędzy uniemożliwia ich likwidację.
Aby umożliwić likwidację barier architektonicznych, osoby z niepełnosprawnością mogą ubiegać się o dofinansowanie do likwidacji barier architektonicznych ze środków z PFRON przeznaczonych na ten cel.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, bariery architektoniczne to wszelkie utrudnienia występujące w budynku i w jego najbliższej okolicy, które ze względu na rozwiązania techniczne, konstrukcyjne lub warunki użytkowania uniemożliwiają lub utrudniają swobodę ruchu osobom z niepełnosprawnością.
Należy jednak pamiętać, że wymiana wanny na prysznic i wszystkie związane z tym prace na pewno zostaną uznane za konieczne, ale wymiana całej glazury w łazience na nową już niekoniecznie.
O dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych mogą ubiegać się osoby fizyczne (w tym małoletnie), które spełniają następujące warunki:
· posiadają orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (bądź też równoważne z nim) lub w przypadku dzieci i młodzieży w wieku do lat 16 - orzeczenie o niepełnosprawności,
· rodzaj ich niepełnosprawności potwierdzony (jeżeli nie jest określony w orzeczeniu) aktualnym, ważnym 3 miesiące od daty wystawienia, zaświadczeniem lekarskim „wymaga likwidacji barier architektonicznych”,
· posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, jeśli taka zgoda jest potrzebna,
· posiadają stałe zameldowanie w lokalu, w którym ma nastąpić likwidacja barier architektonicznych.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, określa zasady udzielanej pomocy, jednak szczegółowe warunki ustalane są w poszczególnych powiatach.
UWAGA! Przy ubieganiu się o dofinansowanie na likwidację barier architektonicznych nie obowiązuje kryterium dochodowe. Nie oznacza to jednak, że w trakcie rozpatrywania wniosków komisja nie będzie brała pod uwagę sytuacji materialnej wnioskodawcy. Jeśli komisja będzie rozpatrywała wnioski osób w podobnej sytuacji zdrowotnej, mieszkaniowej, materialnej itp., to jest możliwe, że dofinansowanie otrzyma osoba o zdecydowanie niższych dochodach i trudniejszej sytuacji.
Źródło: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/204628
IV. DOFINSANSOWANIE DO SPRZĘTU REHABILITACYJNEGO
Wiele osób w wyniku wypadku czy choroby musi zaopatrzyć się w sprzęt ortopedyczny lub w środki pomocnicze. Są to m.in. aparaty ortopedyczne, gorsety, protezy kończyn, obuwie ortopedyczne, kule, laski, wózki, materace przeciwodleżynowe, pasy przepuklinowe, aparaty słuchowe, sprzęt stomijny, cewniki, inhalatory, okulary, pieluchy i inne. Każdej ubezpieczonej osobie przysługuje ww. zaopatrzenie z NFZ bezpłatnie albo za dopłatą. Dopłatę tę można uzyskać ze środków PFRON.
1. Refundacja NFZ
Zarówno zasady, jak i szczegółową listę przedmiotów refundowanych w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, określa Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 grudnia 2013 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (Dz. U. z 2013, poz. 1565). Rozporządzenie to określa:
· nazewnictwo określające wyrób medyczny,
· oznaczenia – kody, tj. litera grupy głównej oraz liczba porządkowa odpowiadająca zlecanej pozycji,
· wykaz asortymentowy oraz limity i procentowe udziały refundacji w odniesieniu do limitów cenowych,
· kryteria medyczne przyznawania wyrobów, jak również okresy użytkowania dotyczące wyrobów medycznych i ich napraw,
· grupy osób uprawnionych do wypisywania zleceń (grupę lekarzy i felczerów poszerzono w określonych pozycjach wykazu o pielęgniarki i położne ubezpieczenia zdrowotnego).
Aby uzyskać refundację z Narodowego Funduszu Zdrowia na zakup sprzętu lub środka pomocniczego należy:
· uzyskać zlecenie zaopatrzenia od uprawnionego do tego lekarza (lekarz nie musi podlegać Wojewódzkiemu Oddziałowi NFZ, w którym realizowane będzie zlecenie, ale musi mieć uprawnienia do wydania zlecenia),
· zrealizować zlecenie u świadczeniodawcy (producenta lub sklepu), który ma podpisaną umowę z Wojewódzkim Oddziałem NFZ.
Zatem po otrzymaniu zlecenia od lekarza specjalisty, lekarza pierwszego kontaktu, felczera (w rozporządzeniu podano, kto może wystawić zlecenie na określony sprzęt) należy udać się do Wojewódzkiego Oddziału NFZ wraz z dokumentem tożsamości i potwierdzić zlecenie. Z tak poświadczonym dokumentem można udać się do posiadającego podpisaną umowę z NFZ producenta lub sklepu medycznego (informację, jakie to są sklepy i producenci, można uzyskać w Oddziale Wojewódzkim NFZ).
Przy comiesięcznym zakupie sprzętu, np. stomijnego, pieluchomajtek przy potwierdzaniu pierwszego zlecenia w danym roku zostanie wydane w Wojewódzkim Oddziale NFZ „Zlecenie na zaopatrzenie w środki pomocnicze przysługujące comiesięcznie”. W zleceniu tym uprawniony lekarz (najczęściej rodzinny) będzie wpisywał wydane na kolejne miesiące zlecenia, a odbiór sprzętu potwierdzała placówka, w której zlecenie jest realizowane. W tym wypadku tylko raz w roku trzeba udać się do Wojewódzkiego Oddziału NFZ.
UWAGA! Jeżeli cena sprzętu przekracza limit, do jakiego NFZ refunduje zakup, kupujący musi pokryć różnicę z własnych środków.
Informacji o wykazach przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środkach technicznych oraz limitach cen należy szukać w Wojewódzkich Oddziałach NFZ lub na ich stronach internetowych (www.nfz.gov.pl).
2. Dofinansowanie ze środków PFRON
Osoby z niepełnosprawnością często mają problem ze sfinansowaniem udziału własnego przy zakupie przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych. Dla takich osób przewidziano możliwość ubiegania się o dofinansowanie do zakupu w/w. zaopatrzenia ze środków PFRON.
UWAGA! Obowiązuje kryterium dochodowe!
Średni miesięczny dochód, obliczony z okresu ostatnich trzech miesięcy przed dniem złożenia wniosku, nie może przekraczać kwoty:
· 50 proc. przeciętnego wynagrodzenia na członka rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym,
· 65 proc. przeciętnego wynagrodzenia – w przypadku osoby samotnej.
Powyższe kwoty ulegają zmianom, ponieważ zależą od wysokości przeciętnego wynagrodzenia, podawanego przez Główny Urząd Statystyczny. Aktualne kwoty można znaleźć m.in. na stronach internetowych PCPR lub Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.
Źródło: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/204624
Powyższe informację zostały zamieszczone w celach poglądowych i mogą ulec zmianie. Zaleca się sprawdzanie aktualnego stanu prawnego.